Aktualności

Sąd Najwyższy orzekł o aneksie do umowy kredytowej o przewalutowaniu na franki szwajcarskie – wyrok z 7 listopada 2019 roku sygn. akt IV CSK 13/19

Opublikowany dnia 14 lis. 2019

<a href="https://www.freepik.com/free-photos-vectors/business">Business photo created by freepik - www.freepik.com</a>
Business photo created by freepik – www.freepik.com

Sąd Najwyższy orzekł, że „postanowienia o przewalutowaniu kredytu złotowego we frankowy mogą być uznane za niedozwolone, jeżeli bank w całości decydował o konwersji kredytu i dacie przewalutowania, a kredytobiorcy nie negocjowali indywidualnie warunków zmian” – informuje „Dziennik Gazeta Prawna”. Jednak skutki tego rozstrzygnięcia mają ocenić sądy, „co nie wyklucza uznania, że samo przewalutowanie było niedozwolone, ale zmiana oprocentowania – już tak”.

Przejdź do wpisu

Umowa kredytu mieszkaniowego „Własny kąt hipoteczny” banku PKO – wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 14 grudnia 2018 r., sygn. akt XII C 752/18

Opublikowany dnia 7 lis. 2019

Osoby zdjęcie utworzone przez freepik – pl.freepik.com

Na wstępie zauważyć należy, iż jak donosi Rzeczpospolita (https://www.rp.pl/Banki/190819788-Ile-spraw-frankowych-ma-PKO-BP.html) Bank PKO BP ma największy nominalnie portfel hipotek frankowych – 22,4 mld zł hipotek frankowych i prawie 3 mld zł w euro. To stanowi 10,9 proc. całego portfela kredytów brutto. Przeciwko liderowi polskiego sektora bankowego na koniec czerwca bieżącego roku toczyło się 1160 postępowań sądowych dotyczących kredytów udzielonych w walucie obcej o łącznej wartości przedmiotu sporu 265 mln zł, w tym dwa postępowania grupowe, w których liczba umów kredytowych wynosi 75 w jednym i 8 w drugim.

Analizie poddaliśmy jedną z takich spraw, w której rozstrzygał Sąd Okręgowy we Wrocławiu w wyroku wydanym w dniu 14 grudnia 2018 r. Sąd zasądził dochodzoną przez kredytobiorców należność z tytułu nadpłaty kredytu w związku z występowaniem w umowie niedozwolonych klauzul umownych.

Przejdź do wpisu

Umowa kredytu hipotecznego indeksowanego do CHF Banku Millennium unieważniona na mocy orzeczenia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 lutego 2019 roku, sygn. akt. XXIV C 924/16

Opublikowany dnia 3 lis. 2019

Sąd Okręgowy w Warszawie uznał, iż zawarta przez powodów z bankiem umowa była nieważna z uwagi na dwie jej istotne wady prawne. Po pierwsze w umowie brak było określenia wysokości świadczenia, do spełniania którego zobowiązani byli kredytobiorcy, to jest nie określono kwot rat, w których miał być spłacany kredyt, ani obiektywnego i weryfikowalnego sposobu ich ustalenia. Po wtóre treść umowy była sprzeczna z art. 69 prawa bankowego w tym aspekcie, że zastosowany w umowie sposób indeksacji powodował, że kredytobiorca mógł być – i w okolicznościach sprawy był – zobowiązany do zwrócenia bankowi kwoty innej niż kwota przekazanego mu wcześniej kredytu.

Przejdź do wpisu

Umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF – wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 30 lipca 2018 r. sygn. akt I C 420/17

Opublikowany dnia 27 paź. 2019

W analizowanej sprawie powodowie zawarli umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Takie umowy kredytowe (przy wykorzystaniu tego samego lub podobnego wzorca) mBank (poprzednio BRE Bank SA) proponował swoim Klientom na przełomie lat 2005 – 2009. Zgodnie z opracowaniem Bankier.pl dokonanym na podstawie raportów banków za I półrocze 2019 r. wartość portfela kredytów mieszkaniowych opartych na CHF mBanku wynosi 13,8 mld złotych. Wprawdzie wyrok jest nieprawomocny i został wydany w indywidualnej sprawie, o konkretnym stanie faktycznym, to nie mniej jednak jest kolejnym orzeczeniem potwierdzającym, iż stosowane przez mBank w umowie kredytowej postanowienia zawierają klauzule niedozwolone, które są nieważne i dają podstawę do żądania zwrotu nadpłaconych rat.

Przejdź do wpisu

Umowa kredytu indeksowanego do CHF udzielonego przez Raiffeisen Polbank (dawniej Polbank S.A.) – analiza na gruncie wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dn. 18 maja 2018 roku (sygn. akt XXV C 362/17)

Opublikowany dnia 22 paź. 2019

W sprawie będącej przedmiotem analizy konsumenci zawarli z Raiffeisen Polbank (dawniej Polbank EFG) trzy umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego. Strona powodowa dochodziła zasądzenia od kredytodawcy kwoty opiewającej na różnicę pomiędzy świadczeniami uiszczonymi na rzecz kredytodawcy tytułem spłaty rat kredytowych a wysokością zobowiązania z pominięciem mechanizmu indeksacji.

Przejdź do wpisu

C-260/18 K. Dziubak i J. Dziubak vs. Raiffeinsen Bank International AG, czyli (nie)przełomowy wyrok TSUE w sprawie tzw. frankowiczów

Opublikowany dnia 9 paź. 2019

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrokiem z 3 października 2019 r. (sprawa C-260/18 K. Dziubak i J. Dziubak vs. Raiffeinsen Bank International AG) orzekł, że art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG:

  1. nie stoi na przeszkodzie ku temu, aby sąd krajowy, po stwierdzeniu nieuczciwego charakteru niektórych warunków umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i oprocentowanego według stopy procentowej bezpośrednio powiązanej ze stopą międzybankową danej waluty, przyjął, zgodnie z prawem krajowym, że ta umowa nie może nadal obowiązywać bez takich warunków z tego powodu, że ich usunięcie spowodowałoby zmianę charakteru głównego przedmiotu umowy,

  2. stanowi, że skutki dla sytuacji konsumenta wynikające z unieważnienia umowy w całości, takie jak postawienie pozostałej do spłaty kwoty kredytu w stan natychmiastowej wymagalności, co może przekraczać możliwości finansowe konsumenta i z tego względu penalizuje raczej tego ostatniego niż kredytodawcę, należy oceniać w świetle okoliczności istniejących lub możliwych do przewidzenia w chwili zaistnienia sporu, ale do celów tej oceny decydująca jest wola wyrażona przez konsumenta w tym względzie,

  3. stoi na przeszkodzie wypełnieniu luk w umowie spowodowanych usunięciem z niej nieuczciwych warunków, które się w niej znajdowały, wyłącznie na podstawie przepisów krajowych o charakterze ogólnym, przewidujących, że skutki wyrażone w treści czynności prawnej są uzupełniane w szczególności przez skutki wynikające z zasad słuszności lub ustalonych zwyczajów,

  4. stoi na przeszkodzie utrzymywaniu w umowie nieuczciwych warunków, jeżeli ich usunięcie prowadziłoby do unieważnienia tej umowy w sytuacji, gdy takie unieważnienie wywołałoby niekorzystne skutki dla konsumenta, gdyby ten nie wyraził zgody na takie utrzymanie w mocy.

Przejdź do wpisu